“Never assume. Never expect. Never demand. 3 basic principles to which you should remember in a relationship… Love less expect less. Get hurt. Cry. Then love even more – Live by this, live through this and eventually you’ll realize that… Loving is being able to give more when you have nothing left”

Text message send by: Mikes
April 05, 2009

“Never assume – never expect…” Posible ba talaga? I mean. Kapag nagbibigay ka ba talaga ni katiting hindi ka nageexpect something in return? Madalas nga nila sinasabi na “Learn to give but never expect to have something in return” Pero ako hindi nangyayare sa akin yun. I mean kapag meron akong ginagawa hindi ko naiiwasan na magbunga man lang iyon ng maganda. Kahit pampalubag loob. Ewan ko. Hindi ko mapigilan hindi magexpect ng mga bagay-bagay. Pero hindi naman ako yung tipong naeexpect ng bongga. Tipong binigyan ko ng kendi e ang balik Cadbury. Hindi naman sa malalang takbo ng kokote ko. Minsan umaasa ako kahit man lang thank you o atleast man lang nakita ko naappreciate yung ginagwa ko para makatulong o makapagpasaya ng tao. Di ba ang sakit naman nun kung hindi man lang nabibigyan ng katumbas yung pinaghirapan mo.
Kung ang usapan ay pag-aaral:

Bakit napasok ito? Sa paaralan din naman meron tayong relasyon. Hindi lang karelasyon kung yun yung unang pumasok sa katu niyo nung nabasa niyo yung nasa ibabaw na mensahe. Oo. Meron tayong relasyon sa paaralan bilang estudyante. Kung mag-aaral ako ng mabuti hindi ba ako dapat umasa ng magkakaroon ng mataas na grado. Hindi ba ako pwedeng magdemand ng matataas na marka sa prof ko kung deserving naman ako nito. Di ba ang sakit naman kung sa kahit sa maliit na bagay hindi ka man lang narecognize sa magandang performance mo sa school? O kahit naperpek mo yung exam niyo e 60 yung grado mo. Oh anu?
Kung ang usapan ay pag-ibig;

Eto na. Dahil para naman talaga sa pagibig yung mensahe sa itaas. Hanggan kelan kaya o makakayan mo magmahal ng tao na hindi natutumbas yung pagmamahal mo? Kung ako tatanungin kapag sigurado kapag wala na talaga ako maibigay at di ko na kaya yung sakit na dinudulot niya. Suko na. Kapag tapos na magpakatanga. Siguro kapag ganun. Suicidal type kung baga na ako nun. Hindi pa naman ako umabot sa ganitong punto ng buhay ko e. At wag naman sana umabot ako sa masaklap na puntong iyon. Kaya mo ba hindi magexpect kahit kaonti? Hindi di ba? Hindi ka tao siguro kung ang sagot mo e isang malaking OO. Masakit kapag lahat ng ginawa mo hindi natutumbas kahit sa maliit na bagay. Nakakawalang gana kasi hindi man lang naappreciate ng taong pinagalayan mo yung mga ginagawa mo. Tao ka at masasaktan talaga. Minsan pa nga nauubusan ka na ng rason kung bakit nagpapakabobo ka dahil sa taong iyon na aabot sap unto kahit gaano mo kamahal siya kung hindi kayo tugma dapat na talagang pakawalan.